Fotografen, Bell Collective

[Amy Lehfeldt]: Waarom heb je Bell Collective opgericht? Hoe is het ontstaan?
[Alina Rudya]: Ik was een tijd erg actief op Instagram en werd uitgenodigd als reisfotograaf en influencer in verschillende landen, samen met andere influencers, om content voor klanten te schieten. Meestal was ik de enige vrouw.  In het begin dacht ik dat het cool was omdat ik van avonturen en wandelen houd, en de hele wereld over reisde, maar ik voelde me steeds meer als één van de jongens. Tegelijkertijd begon ik me te realiseren dat veel klanten vrouwen als minder avontuurlijk zien of vonden dat sommige opdrachten te gevaarlijk waren voor vrouwen. Ik merkte ook toen ik door Instagram scrolde, dat vrouwelijke influencers voor reizen onevenredig werden vertegenwoordigd als zittend bij het zwembad, een prachtige jurk droegen en een muze waren voor iemand anders terwijl hun mannelijke tegenhangers werden geportretteerd in meer hard‑core‑scenario’s. Vrouwen worden gestereotypeerd op sociale media. Ik en een paar vrouwelijke vrienden zijn zeker niet zo en als reisfotografen wilden we niet onze gezichten laten zien om succesvol te zijn maar dit juist juist via ons werk laten zien. Vertegenwoordiging van vrouwen is belangrijk voor mij, niet alleen om mijn eigen werk te laten zien, maar ook om het werk van andere vrouwen als een diverse groep te laten zien.

[AL]: Aan welk soort projecten heeft Bell Collective samengewerkt?
[AR]: Toen ik in 2017 het collectief ben gestart, wilde ik zoveel mogelijk verschillende vrouwelijke makers laten zien. Nadat ik met een aantal grote klanten had gewerkt, begon ik vrienden en vrouwen met wie ik had samengewerkt naar een aantal van mijn klanten te sturen, omdat ik dacht dat het geweldig zou zijn om met andere vrouwen samen te werken. Nu hebben we opdrachten gedaan voor Mercedes Benz, waar we in feite samen trips naar verschillende plaatsen hebben gemaakt. We hebben ook werk gedaan voor Nikon. Ik heb ook een boek van Bell Collective samengesteld, waarin veertien verschillende vrouwen worden gepresenteerd die reizen vanuit verschillende perspectieven en stijlen van fotografie bekijken, om een punt te maken dat er niet één type vrouwelijke fotograaf en geen vrouwelijke blik is.
 
[AL]: Je bent een maker maar ook een mentor en docent. Kun je me vertellen over werken voor Nikon en andere mentoring die u doet?
[AR]: Natuurlijk! We hebben wat werk gedaan voor Nikon en blijven met hen samenwerken. Ik en een andere fotograaf van Bell Collective zijn mentors en leiden online workshops, afgelopen maand organiseerde Bell Collective een driedaags netwerk‑ en community‑ evenement met workshops, fotowandelingen, portfolio reviews en een tentoonstelling in Berlijn speciaal voor vrouwen. Dit is ontstaan na verschillende fotowandelingen te hebben bijgewoond die door mannen werden gedomineerd. Ik vroeg mijn vriendinnen die geïnteresseerd waren in fotografie waarom ze niet meededen, en ze zeiden dat ze zich niet op hun gemak voelden en bang waren om vragen te stellen om te voorkomen dat ze neerbuigende of betuttelende reacties zouden krijgen. Ik weet dat ik in mijn eigen workshop mannen heb gehad die me vertelden hoe ik betere foto’s kon maken.

[AL]: Ik kan me voorstellen dat sommige mannen overdreven technisch zijn en overdreven gefocust op de perfectie van het beeld en de som, van wat een beeld overbrengt, missen.  
[AR]: Het is jammer. Omdat ik voor Nikon werk en andere vrouwelijke mentoren heb ontmoet die technisch heel slim zijn. Het technische gedeelte is belangrijk om over te praten voor zowel mannen als vrouwen, maar die kennis maakt je niet tot een geweldige fotograaf. Misschien meer voor studioportretten en productfotografie, maar als je van mensenfotografie houdt of als je natuurlijk licht wilt leren of gewoon een amateur bent die geweldige foto’s wil maken die niet geïnteresseerd is in die perfectie, zijn er zoveel andere manieren om een betere fotograaf te zijn.

[AL]: Ik luisterde vanochtend naar je podcast. Ik vind het leuk hoe je met allerlei vrouwelijke makers praat en belangrijke onderwerpen binnen de sector aanpakt. Kun je me iets meer vertellen over waarom je dit initiatief hebt opgezet en wat je bespreekt?
[AR]: Het is maar één seizoen, maar ik vond het erg leuk om het te doen. Ik wilde met verschillende vrouwelijke fotografen praten over hun werk omdat er zoveel verschillende aspecten zijn en er zoveel van dezelfde problemen zijn, ondanks het werken in verschillende sectoren. Ze hebben allemaal problemen met genderongelijkheid en klanten zien ze als minder professioneel dan mannen en zouden in sommige situaties minder worden betaald. Ik denk dat de meeste van hen net zo goed weten hoe ze moeten onderhandelen als mannen, maar we weten ook dat het heel belangrijk is om dit soort gesprekken te voeren, zodat deze vrouwen rolmodellen kunnen zijn voor de volgende generatie fotografen. Ik heb eens een workshop bijgewoond over onderhandelingen en vergoedingen en er was een mix van mannen en vrouwen in de groep. Toen de docent vroeg naar het dagtarief van iedereen, zeiden alle mannen in principe het dubbele van wat de vrouwen als antwoord gaven. Ik weet niet of ze hebben gelogen of dat mannen worden gesocialiseerd om ervoor te gaan en echt te krijgen wat ze willen.
 
[AL]: Ik vind het belangrijk dat je over prijzen en onderhandeling praat. De zakelijke kant van fotografie is essentieel voor iemands succes. Ik was verbaasd dat je in één van je interviews zei dat je soms vertrouwen mist om te vragen voor bepaalde dingen. Je komt zo zelfverzekerd en communicatief op mij over.
[AR]: Daarom is het belangrijk om andere vrouwen te ontmoeten en hun verhalen te horen en hoe ze klanten dingen in rekening brengen en hun tarieven vaststellen. Het kan heel verrassend zijn. Je kunt praten met twee vrouwen met vergelijkbaar talent en er kan een groot verschil zijn in wat ze in rekening brengen omdat één persoon misschien geen gemeenschap achter zich heeft of iemand die haar vertelt dat ze meer waard is.  
 
[AL]: Als we het hebben over het runnen van een fotografiebedrijf. De meeste mensen maken foto’s en begrijpen de zakelijke kant ervan niet.  
[AR]: Ik moet toegeven, ik heb echt geluk gehad omdat ik niet echt een entrepreneurstype ben. Ik werd een 'Voorgestelde gebruiker' op Instagram, dus ik groeide heel snel uit tot een bepaald aantal volgers, niet miljoenen natuurlijk, maar het was genoeg voor klanten om naar mij toe te komen en opdrachten aan te bieden. Ik ben Instagram erg dankbaar omdat ik de kans heb gekregen om de wereld over te reizen. Dat begrijp ik nu. Ik denk dat veel fotografen die kans niet hebben en een portfolio moeten creëren, solliciteren op banen, een netwerk van mensen creëren om mee te werken of vertegenwoordiging te vinden. Het kan een heel moeilijk proces zijn en door jezelf als een bedrijfseigenaar op de markt te brengen, fotografeer je slechts een paar dagen per maand, omdat je e‑mails moet schrijven en beantwoorden om daadwerkelijke opdrachten te krijgen. Ik ben erg dankbaar omdat ik weet dat er een aantal fantastische fotografen zijn, met name vrouwen, die niet verdienen, omdat vrouwen nog steeds gesocialiseerd zijn om minder te onderhandelen en aan hun capaciteiten te twijfelen.

[AL]: Hoe bent u uw carrière als fotograaf begonnen?
[AR]: Ik ging fotograferen vanwege mijn vader. Hij was nucleair fysicus in Tsjernobyl, maar hij was ook amateurfotograaf en had allerlei oude analoge camera’s uit de Sovjet‑Unie. Hij had ook een donkere kamer in onze badkamer. Toen ik twaalf was, kreeg ik mijn kleine plastic camera, maar ik wist niet echt wat ik ermee moest doen en er waren geen professionele scholen in Oekraïne. Ik studeerde politieke wetenschap en journalistiek en behaalde twee MA‑diploma’s voordat ik in Berlijn fotografie begon te studeren. Ik heb geleerd hoe ik de donkere kamer kon gebruiken, hoe ik de film ontwikkelde, liet drogen en kon afdrukken op school. Onlangs heb ik veel analoge opnames gemaakt voor de lol en ook omdat ik echt houd van de kwaliteit die film biedt: de diepte, de kleuren en de korrel. Ik klink misschien een beetje als een hipster, het is een hele dure hobby. Het was leuk om te leren, maar nu schiet ik digitaal voor mijn klanten.
 
[AL]: Heb je een creatief kader of stijl waar je, je aan probeert te houden?
[AR]: Ik geef de voorkeur aan natuurlijk licht en ik speel graag met het licht. Ik hou ook van contrasterende kleuren. Ik ben niet echt bezig met fotoshoppen of mijn foto’s nabewerken. Ik zoek naar kleuren in de omgeving en probeer ze te laten knallen of combineren. Vaak herkennen mensen die mij volgen op Instagram de foto’s omdat ze altijd zo levendig en kleurrijk zijn.
 
[AL]: Je bent ook een dronepiloot ‑ hoe ben je daar in terechtgekomen en leer je iets nieuws?
[AR]: Binnenkort geef ik een online cursus op Domestika voor dronefotografie. Ik begon omdat ik met een groep jongens reisde en ze allemaal drones hadden. Ik dacht dat ik het graag zou willen uitproberen maar ging er ook vanuit dat het niet echt creatief was. Ik dacht gewoon dat het een andere insteek was. Ik begon topdown shots te maken met een kleine DJI Spark. Ik maakte portretten van mijn vrienden en mezelf en zag dat er zoveel mogelijkheden waren om echt creatieve foto’s te maken met drones en ging er helemaal in op. Na een tijdje begon ik met het maken van video’s en nu maak ik eigenlijk heel veel video’s. Fotograferen in Berlijn is moeilijk vanwege de beperkingen, dus ik heb aan mijn professionele dronelicentie gewerkt omdat als je commerciële opdrachten moet doen, je vergunningen moet aanvragen met een professionele licentie.

[AL]: Je hebt de hele wereld over gereisd, is er een plek die totaal onverwacht was, die niet was zoals je in gedachte had?
[AR]: Iran was zeker niet wat ik verwachtte. Iedereen vertelde me wat een geweldige plek het was en hoe vriendelijk de mensen zijn, maar je hebt dit beeld in gedachten. Ik verwachtte niet dat zoveel mensen Engels zouden spreken of zo ruimdenkend zouden zijn. Ze hebben een lange geschiedenis van geweldige architectuur, eten en zeer vriendelijke mensen. Als je naar een ander land gaat, proberen ze je meestal iets te verkopen, maar daar gaven de mensen me echt cadeaus. Het was een geweldige ervaring en ik had het geluk om uitgenodigd te worden door een vriend die een rondleiding organiseerde.  Natuurlijk proberen ze de prachtige delen te laten zien en ik begrijp absoluut dat er politieke en sociale problemen zijn die niet over het hoofd gezien kunnen worden. We zien constant de negatieve kanten dus het is leuk om de mooie kant te zien en te beseffen dat niet alles zo zwart‑wit is.
 
[AL]: Welke andere plekken herrinner je als hoogtepunten die geweldig zijn om te fotograferen vanwege het terrein of het licht dat nergens anders te vinden is?
[AR]: Ik heb drie topplekken, als de mooiste plekken waar ik ben geweest, en ik blijf terugkomen bij twee van deze plekken. IJsland is een prachtig land en ik ben er zes keer geweest. Ik hou absoluut van het Scandinavische klimaat en het idee dat mensen er zo ver naar het noorden slaagden om daar een prachtig leven te creëren. De weersomstandigheden zijn ook absoluut verbluffend en ik waardeer de sfeer van het land. Het is erg leeg en je kunt urenlang rijden en niemand zien, ‑ alleen dieren en de buitenaardse landschappen. IJsland kan eenzaam aanvoelen, maar ook las een plek waar je verbinding maakt met de natuur en begrijpt hoe klein je bent en hoe groot dit universum is. Het is één van die plekken waar je gewoon andere mensen kunt vergeten en gewoon naar de horizon kunt kijken en dromen. Een ander land waar ik van hou is Bolivia. Het was absoluut adembenemend en één van de goedkoopste maar meest geweldige drie daagse reizen die ik in mijn leven heb gehad. De lucht is prachtig. Last but not least zijn mijn roadtrips door Californië, Arizona, Nevada en Utah. Ik heb deze reis twee keer gemaakt met mijn man, en ik denk dat Californië alles heeft. Ik zou nergens anders naartoe hoeven als ik in Californië zou wonen!
 
[AL]: Waar kijk je naar uit om aan te werken?
[AR]: Ik kijk ernaar uit om niet alleen als fotograaf te werken, maar ook om ons collectief uit te breiden en samen te werken met andere vrouwen. Ik wil echt dat dit soort gemeenschap groeit en ik wil ook dat andere vrouwen succesvol zijn en gezien worden.