Fotograaf Juan Veloz
Spotlight /
Creative Spotlight
Juan Veloz
1136015245
Art director Christina Nwabugo introduceert de veelbelovende Juan Veloz. Veloz staat bekend om zijn diverse en eclectische portretten van de Dominicaanse gemeenschappen in Brooklyn, New York. Zijn projecten worden gevoed door zijn ervaringen en de uitdagingen die hij in zijn jeugd overwon. Zijn werk draait om authentieke expressie en een sterk gevoel voor identiteit. Veloz was de perfecte fotograaf voor onze Nosotros collection. Veloz’ is opgegroeid in een multiculturele New Yorkse wijk. Zijn herinneringen aan opvallende leden van de gemeenschap vormen zijn motivatie om deze mensen een plek te geven in het huidige medialandschap. Veloz kiest onderwerpen waarmee hij gelijkheid, eenheid en individualiteit uitdraagt.
Als mensen mijn identiteit bevragen dan is dat hun probleem en komt dat voort uit hun gebrek aan kennis. Het wordt tijd dat mensen begrijpen dat het mogelijk is om zwart en Latino te zijn en je in een machtige positie te bevinden.
[Christina Nwabugo]: Onderdeel uitmaken van een gemeenschap is belangrijk, zeker binnen de fotografie. Wanneer vond jij je fotografiegemeenschap en hoe voelde het om erachter te komen dat jullie allemaal hetzelfde doel nastreefden?
[Juan Veloz]: Onlangs kwam ik in contact met veel Latino fotografen toen ik een Nike campagne deed met een aantal geweldige Dominicaanse fotografen. Het was prachtig om te zien hoeveel liefde we voor elkaar hadden, al zijn we vreemden, we delen een doel: non‑stop creëren en rauwe, authentieke verhalen vertellen.
[CN]: Over verhalen gesproken; wat vond je zo goed aan het foto‑essay over dansers dat je hebt ingezonden?
[JV]: Eenheid was het voornaamste doel van dat foto‑essay. Ik hou van jongs af aan van dans en vond het nodig om dansers in de Nosotros serie een plek te geven.
[CN]: Wie is je favoriete Latijns‑Amerikaanse fotograaf of filmmaker?
[JV]: Dat is een lange lijst. Van Olmo Cavlo Alberto Vargas, Renell Medrano, Cheril Sanchez en de lijst gaat maar door! Ze maken allemaal rauw werk. Werk waar vanaf straalt dat het eerlijk is.
[CN]: Heb je het gevoel dat je identiteit in twijfel wordt getrokken omdat je zowel zwart als Latino bent?
[JV]: Toen ik jonger was, speelde dat een grotere rol. Als mensen mijn identiteit bevragen dan is dat hun probleem en komt dat voort uit hun gebrek aan kennis. Het wordt tijd dat mensen begrijpen dat het mogelijk is om zwart en Latino te zijn en je in een machtige positie te bevinden.
[CN]: Welke herinneringen heb je aan het opgroeien als zwart en Latino?
[JV]: Ik voelde me anders. Mijn zus en ik kregen altijd vragen van onze leeftijdsgenoten en we wisten nooit wat we moesten antwoorden. Wanneer je opgroeit als Dominicaan hoor je zelden iemand zeggen dat je zwart bent. Ik heb mezelf altijd geidentificeerd als Dominicaan en niets anders, totdat ik wat meer research ging doen en eens goed in de spiegel keek. Tot op de dag van vandaag zijn mensen verrast als ik Spaans spreek.
[Juan Veloz]: Onlangs kwam ik in contact met veel Latino fotografen toen ik een Nike campagne deed met een aantal geweldige Dominicaanse fotografen. Het was prachtig om te zien hoeveel liefde we voor elkaar hadden, al zijn we vreemden, we delen een doel: non‑stop creëren en rauwe, authentieke verhalen vertellen.
[CN]: Over verhalen gesproken; wat vond je zo goed aan het foto‑essay over dansers dat je hebt ingezonden?
[JV]: Eenheid was het voornaamste doel van dat foto‑essay. Ik hou van jongs af aan van dans en vond het nodig om dansers in de Nosotros serie een plek te geven.
[CN]: Wie is je favoriete Latijns‑Amerikaanse fotograaf of filmmaker?
[JV]: Dat is een lange lijst. Van Olmo Cavlo Alberto Vargas, Renell Medrano, Cheril Sanchez en de lijst gaat maar door! Ze maken allemaal rauw werk. Werk waar vanaf straalt dat het eerlijk is.
[CN]: Heb je het gevoel dat je identiteit in twijfel wordt getrokken omdat je zowel zwart als Latino bent?
[JV]: Toen ik jonger was, speelde dat een grotere rol. Als mensen mijn identiteit bevragen dan is dat hun probleem en komt dat voort uit hun gebrek aan kennis. Het wordt tijd dat mensen begrijpen dat het mogelijk is om zwart en Latino te zijn en je in een machtige positie te bevinden.
[CN]: Welke herinneringen heb je aan het opgroeien als zwart en Latino?
[JV]: Ik voelde me anders. Mijn zus en ik kregen altijd vragen van onze leeftijdsgenoten en we wisten nooit wat we moesten antwoorden. Wanneer je opgroeit als Dominicaan hoor je zelden iemand zeggen dat je zwart bent. Ik heb mezelf altijd geidentificeerd als Dominicaan en niets anders, totdat ik wat meer research ging doen en eens goed in de spiegel keek. Tot op de dag van vandaag zijn mensen verrast als ik Spaans spreek.
We vergeten zoveel van onze opvoeding. Ik wil de jeugd graag herinneren aan onze tradities. Positieve tradities overnemen en deze vastleggen zorgt voor een nalatenschap die voor en door ons is gecreëerd.
[CN]: Waar in Latijns‑Amerika zou je graag naartoe afreizen?
[JV]: Ik wil graag naar Nicaragua. Mijn beste vriendin Preshous is Afro‑latina en de familie van haar moeder komt daar vandaan. Ik wil haar familie graag ontmoeten en hopelijk een project maken dat past binnen mijn oeuvre. Misschien fotografeer ik haar familie op een natuurlijk manier en vang ik hun echte, authentieke momenten.
[CN]: Positieve, commerciele beelden creeren binnen jouw gemeenschap begint met de kennis van het zelfbeeld van mensen. Wat is jouw uitgangspunt?
[JV]: De oudere generatie van onze gemeenschap centraal stellen. We vergeten zoveel van onze opvoeding. Ik wil de jeugd graag herinneren aan onze tradities. Positieve tradities overnemen en deze vastleggen zorgt voor een nalatenschap die voor en door ons is gecreëerd.
[CN]: Welk advies zou je beginnende kunstenaars geven die verhalen over hun culturele erfgoed willen vertellen?
[JV]: Maak het allereerst voor jezelf. Vergeet nooit het "waarom" wanneer je aan het creëren bent. Het is zo makkelijk om afgeleid te worden door de manier waarop we op social media fotografie consumeren, maar zolang je trouw blijft aan je eigen werk en zelf bepaalt wat succes voor jou betekent, komt alles goed. Ik moest eerst aan mezelf werken. Ik heb veel gebeden, mijn doelen opgeschreven, ze keer op keer gelezen, en mijn familie gevraagd voor me te bidden. Het is makkelijk te vergeten dat je af en toe diep moet ademhalen en alles op je in moet laten werken. En dan weer door!
De trends op social media begrijpen was ook belangrijk om uit te komen bij het belang van het documenteren van families.
[CN]: Weet je nog wanneer je dat voor het eerste belangrijk vond?
[JV]: Dat moet een familieportret zijn dat ik op het platteland van Santiago in de Dominicaanse Republiek heb geschoten. Die foto was vol van liefde en er stonden veel generaties op.
[CN]: Wat inspireert je als fotograaf en wat drijft je?
[JV]: Gedurende de afgelopen jaren heb ik mijn doel gevonden. Wat ik nu doe voelt goed en ik ben nu gelukkig. De vrouwen in mijn leven beïnvloeden me en inspireren me iedere dag. Ik benader ieder project met liefde en eerlijkheid, en die gevoelens hebben de vrouwen die me opvoeden in mijn hart geschreven.
[JV]: Ik wil graag naar Nicaragua. Mijn beste vriendin Preshous is Afro‑latina en de familie van haar moeder komt daar vandaan. Ik wil haar familie graag ontmoeten en hopelijk een project maken dat past binnen mijn oeuvre. Misschien fotografeer ik haar familie op een natuurlijk manier en vang ik hun echte, authentieke momenten.
[CN]: Positieve, commerciele beelden creeren binnen jouw gemeenschap begint met de kennis van het zelfbeeld van mensen. Wat is jouw uitgangspunt?
[JV]: De oudere generatie van onze gemeenschap centraal stellen. We vergeten zoveel van onze opvoeding. Ik wil de jeugd graag herinneren aan onze tradities. Positieve tradities overnemen en deze vastleggen zorgt voor een nalatenschap die voor en door ons is gecreëerd.
[CN]: Welk advies zou je beginnende kunstenaars geven die verhalen over hun culturele erfgoed willen vertellen?
[JV]: Maak het allereerst voor jezelf. Vergeet nooit het "waarom" wanneer je aan het creëren bent. Het is zo makkelijk om afgeleid te worden door de manier waarop we op social media fotografie consumeren, maar zolang je trouw blijft aan je eigen werk en zelf bepaalt wat succes voor jou betekent, komt alles goed. Ik moest eerst aan mezelf werken. Ik heb veel gebeden, mijn doelen opgeschreven, ze keer op keer gelezen, en mijn familie gevraagd voor me te bidden. Het is makkelijk te vergeten dat je af en toe diep moet ademhalen en alles op je in moet laten werken. En dan weer door!
De trends op social media begrijpen was ook belangrijk om uit te komen bij het belang van het documenteren van families.
[CN]: Weet je nog wanneer je dat voor het eerste belangrijk vond?
[JV]: Dat moet een familieportret zijn dat ik op het platteland van Santiago in de Dominicaanse Republiek heb geschoten. Die foto was vol van liefde en er stonden veel generaties op.
[CN]: Wat inspireert je als fotograaf en wat drijft je?
[JV]: Gedurende de afgelopen jaren heb ik mijn doel gevonden. Wat ik nu doe voelt goed en ik ben nu gelukkig. De vrouwen in mijn leven beïnvloeden me en inspireren me iedere dag. Ik benader ieder project met liefde en eerlijkheid, en die gevoelens hebben de vrouwen die me opvoeden in mijn hart geschreven.
[CN]: Dit zou geen compleet Getty Images interview zijn zonder te vragen naar je favoriete camera.
[JV]: Ik kan niet zonder mijn Canon 5D Mark III en Mamiya RZ67.
[CN]: Wat is je favoriete landschap?
[JV]: Een veld. Een open veld met natuurlijk licht brengt me zoveel vreugde.
[CN]: Herinneringen zijn belangrijk. Wat is je favoriete zin in je moedertaal?
[JV]: Mijn oma (Monica Soriano) zegt altijd “Con fe todo es posible” als je gelooft is alles mogelijk
[CN]: Wat vind je van de Nosotros collectie?
[JV]: Nosotros is hard nodig! Het is heel hard nodig, zeker nu zoveel Latino’s het zo goed doen in de kunst.
[CN]: Tijdens dit gesprek met Juan kwamen we tot de conclusie dat projecten als Nosotros in deze tijd waarin identiteit en gemeenschap zo belangrijk zijn, kunnen bepalen hoe Latijns‑Amerikaanse cultuur wordt gerepresenteerd in commerciële fotografie. Dit doet me besluiten een laatste vraag te stellen over online platforms en authenticiteit. Wat zijn de belangrijkste stappen voor representatie binnen de commerciële arena?
[JV]: Makers inhuren die tot de gemeenschap behoren en research doen met belangrijke figuren uit de gemeenschap. Bedrijven denken vandaag de dag iets goed te doen door een probleem aan de kaak te stellen zonder dat ze locals het verhaal laten vertellen. Het belangrijkste is wie er achter de lens staat.
[JV]: Ik kan niet zonder mijn Canon 5D Mark III en Mamiya RZ67.
[CN]: Wat is je favoriete landschap?
[JV]: Een veld. Een open veld met natuurlijk licht brengt me zoveel vreugde.
[CN]: Herinneringen zijn belangrijk. Wat is je favoriete zin in je moedertaal?
[JV]: Mijn oma (Monica Soriano) zegt altijd “Con fe todo es posible” als je gelooft is alles mogelijk
[CN]: Wat vind je van de Nosotros collectie?
[JV]: Nosotros is hard nodig! Het is heel hard nodig, zeker nu zoveel Latino’s het zo goed doen in de kunst.
[CN]: Tijdens dit gesprek met Juan kwamen we tot de conclusie dat projecten als Nosotros in deze tijd waarin identiteit en gemeenschap zo belangrijk zijn, kunnen bepalen hoe Latijns‑Amerikaanse cultuur wordt gerepresenteerd in commerciële fotografie. Dit doet me besluiten een laatste vraag te stellen over online platforms en authenticiteit. Wat zijn de belangrijkste stappen voor representatie binnen de commerciële arena?
[JV]: Makers inhuren die tot de gemeenschap behoren en research doen met belangrijke figuren uit de gemeenschap. Bedrijven denken vandaag de dag iets goed te doen door een probleem aan de kaak te stellen zonder dat ze locals het verhaal laten vertellen. Het belangrijkste is wie er achter de lens staat.
Volgende
Fotograaf Lydia Whitmore 
